Ik was het ontbijt aan ‘t klaarmaken. Croissants bakken, sinaasappels persen, koffie zetten. Ineens schiet het woord ‘prednison’ me te binnen. Huh?, wat heeft dat te maken met het bakken van croissants en het zetten van koffie ? Ik heb er ook niets mee. Nooit gebruikt.
Een ‘pop-up’ woord. Hoe zit dat? Ik stel ik me voor dat het woord in een brouwsel van andere woorden in mijn onbewuste rondtolt.
Breinmagma
Mijn onbewuste, een databank met eindeloos veel woorden en gedachten. Waar je vaak niet opkomt als je ze nodig hebt.
Een databank. Een rondtollende dun vloeibare brei, zoals ik me het magma voorstel dat in de kern van de aarde rondtolt. Af en toe een eruptie, door de korst heen. Daarin komen dan regelmatig woorden aan de oppervlakte die weinig relatie hebben met wat op dat moment speelt.
Weer vergeten
Het vreemde is dat ik er even later niet op kan komen. Beweeg mijn hoofd van links, naar rechts, van onder, naar boven. Lukt niet. Dan ineens is ’t er weer. Ik pak ‘m beet. Verzin een ezelsbruggetje. Pret-in-de-zon. Denk er een feest puntmuts bij. Voor eeuwig in mijn greep.
Zoals ik Frits Bolkestein ook altijd vergat, hoewel ik hem nog kende uit mijn studententijd. Zijn bruggetje? Bolhoed. Ik vergeet Frits nu nooit meer.
Hoe zit dat nu echt?
Wat is het mechanisme? Zit ik me allemaal dingen af te vragen die al lang onderzocht zijn? Ik zal de werken van geheugenprofessor Douwe Draaisma er op naslaan. Misschien heeft hij ooit eens onderzoek gedaan naar het ‘pop-up‘ fenomeen. Voor ’t moment handhaaf ik mijn beeld van de witheet rondtollende aardkern.
Vanochtend weer zoiets. Was het eten voor de kat aan het klaarmaken. Pop-up: cassiopeia. Sterrenbeeld. Zo kan het wel weer.
Hebt u dat ook wel eens?
Edwin Kisman
Wat vond u van deze column?
Komkommertijd