Eindelijk weer eens naar het verre oosten. Drie jaar geleden wachtten wij, mijn vrouw Egbertine en ik, op Bali op een vlucht naar Nederland. De covidgordijnen werden dichtgetrokken. We werden van Manado naar Denpasar gedirigeerd. Op de voorlaatste KLM vlucht naar Nederland konden we nog mee.
Relaxte creatieve sfeer
Bali het eiland van de creatieve geesten. Ik heb al vaker geschreven over de stimulerende omgeving. De relaxte sfeer die creatieve gedachten de ruimte geeft. Een vruchtbare bodem voor denken, lezen, schrijven en tekenen. Een azuurblauwe zee, een koel briesje. De ‘Pastorale’ van Beethoven, beeld en geluid vloeien samen. Een allesomvattende, integrale ervaring. Een perfecte cocktail.
Kut mug
Dit paradijselijke beeld werd in één klap versplinterd toen ik, na twee weken in Sanur, geprikt werd door een ‘dengue’ mug, eentje van het soort Aedes. Kut mug. Was me al eens eerder overkomen. Zo’n vijftien jaar geleden in Makassar. Eggie nu ook gestoken, maar minder ernstig.
Wat daarna gebeurde
Bloedtest na bloedtest. Enkele wezenlijke componenten van het bloed bereikten kritieke waarden. Alarm. Twee dochters Karolien en Sara kwamen overgevlogen, ter ondersteuning en om een terugvlucht op maat te regelen. Zeer welkom en bepaald niet overbodig. Ik werd opgenomen in een ziekenhuis.
Geketend
Drie dagen in het ervaren en met dengue vertrouwde ‘Bali Mandara’ ziekenhuis in Sanur. Gekluisterd aan een infuus-stang. Als een gevangene aan zijn ketting. Kon geen kant op. En maar afwachten of het goed zou gaan, wat niet vanzelfsprekend was.
Bittersweet
Susan Cain, bekend van haar boek “Stil. De kracht van introvert zijn in een wereld die niet ophoudt met kletsen.” (haar TED talk werd 30 miljoen maal bekeken), publiceerde vorig jaar haar nieuwe boek ‘Bittersweet’. Hierin betoogt zij ondermeer dat het leven extra zin krijgt door het samenspel van negatieve (‘bitter’) en positieve (‘sweet’) ervaringen.
‘Paradigm shift’
Dat zette me aan tot denken. Hoe zou ik deze zienswijze kunnen toepassen op mijn verziekte vakantie. Op die vijandige daad van die dengue mug. Hoe doe je dat? Hoe bereik je die ‘paradigm shift‘. Met andere ogen naar gebeurtenissen kijken? Hoe dan?
Sweet
Ik kwam er uit. Zag ineens, positief, enkele bijzondere aspecten. Allereerst de toewijding en bezorgdheid van mijn naasten, ‘very sweet‘. Hoewel ik aanvankelijk over die bezorgdheid dacht: hoezo? Vervolgens het feit dat ik het overleefd heb, wat niet vanzelfsprekend bleek te zijn, ‘sweet‘.
Dan een unieke ervaring: het verblijf in een ziekenhuis voor het eerst van mijn leven. Nooit eerder meegemaakt, maar nu eindelijk wel, ‘sweet‘.
Repatiëringsvlucht.
Vervolgens, de rolstoel. Deze vlucht was anders dan de vorige “repatiëringsvlucht” drie jaar geleden. Ik heb ditmaal drie vliegvelden, Ngurah Rai (Denpasar), Changi (Singapore), en Schiphol vanuit een rolstoelperspectief kunnen bekijken. Laag camera standpunt. Gerieflijk voortgeduwd door ervaren dames en heren. Slalommend langs lange rijen wachtenden. Altijd als eerste aan boord. Ook uniek, ‘sweet’.
En, ‘last but not least’, het regelwerk geheel uit handen genomen. De gebeurtenissen over me heen laten komen. Niet helemaal uniek voor mij, maar toch wel bevrijdend. ‘Sweet‘.
Vaccin
Daags na onze thuiskomst kwam een persbericht binnen waarin gemeld werd dat het Japanse farmaceutische bedrijf Takeda een vaccin tegen dengue, Qdenga, op de Nederlandse markt gaat brengen. Vorig jaar al door het EMA goedgekeurd.
Als ze een paar maanden eerder waren geweest, had ik al die unieke ervaringen gemist! En die bijzondere mix van ‘bittersweet’.
Edwin Kisman
Wat vond u van deze column?
Kasian Edwin ! Wat een ellendige ervaring ! En daar dan toch deze sweets uit weten te halen ! Capeau bas ! Voorspoedig herstel !
Hier is het velen malen heftiger beleefd dan dat ik het op deze manier mag lezen .
Geweldig dat je twee dochters besloten hebben om steun ter plaatsen
te komen brengen en dochter Sara die ons hier constant op de hoogte hield van de gang van zaken
Heb in Brazilië enkele jaren geleden, nou, inmiddels alweer 16 jaar geleden, een paar goede vrienden (die heb je daar snel, maar toch) aan dengue verloren. Hoge koorts en pijn in gewrichten. Gehospitaliseerd op aparte afdelingen. Very bitter als je te horen krijgt dat we nooit meer op zondagmiddag samen camarão frita zullen eten onder palmen in de strandtent Bar do Barriga. Sweet echter dat elk huis gecontroleerd werd op dat de toiletten, gesloten werden met een deksel en op autobanden met restjes water. Hoeveel mensenlevens dat gered heeft,is niet bekend. Gefeliciteerd methetoverleven !
Hoi Edwin,
Knap toch, hoe je iets rottigs weet te beschrijven alsof het een boeiende ervaring betrof. En zelfs je relaas met een positieve twist weet af te sluiten! Hoop dat je intussen voldoende bent opgeknapt en wens je, ook namens Hilma, een snel en volledig herstel toe!
Koen
Gefeliciteerd met deze goede afloop
Van zo’n tropische speldenprik
Dankzij al die positieve lieve en vakkundige mensen die jou omringden en jouw super creatieve geest en dat mooie boek Bittersweet
We hebben genoten van dit heel byzondere reisverslag
Welkom thuis
Jaap en Margriet
Goed zo Edwin ! Deze creatieve twist voort zetten helpt vast een spoedig herstel . Ga zo door. Ik blijf graag op de hoogte . Sterkte !
Net mis, zo’n reis. Ook nog in het ziekenhuis belanden! Maar gelukkig toch: eind goed, al goed.
Ik keek op de website van het ziekenhuis om in te schatten of je werkelijk “state of the art” behandeld bent, toen ik deze wervende zin las: “Plan een reis om Bali Mandara-ziekenhuis te zien”. Rare VVV, daar in Sanur.
Blij dat alles met jullie goed is afgelopen. Immuun genoeg om nog een keertje naar de tropen te gaan?