Het slechte nieuws. Handelen voortdurend voor je uitschuiven. Dingen doen, beslissingen nemen. Er tegenop zien. Weer uitstellen. Waarom? Daarom? Procrastinatie een ramp?
Niet altijd. Dat is het goede nieuws. Soms is uitstellen juist goed. Vereist wel geduld. Een andere Invalshoek.
Soms juist goed
Frank Partnoy betoogt in zijn boek “Wait: The useful art of procrastination” dat het uitstellen van een beslissing, tot het juiste moment bereikt is, grote winst kan opleveren. Hij haalt daarbij de successen aan van beurshandelaren, zakenlieden en topsporters.
Laatst mogelijke moment
Partnoy betoogt “dat allerlei beslissingen, acute of langetermijn, er baat hebben genomen te worden op het “laatst mogelijke moment”. De kunst om te weten hoe lang je je kan veroorloven om een beslissing uit te stellen is de kern van menige belangrijke en juiste beslissing, zowel bij de overname van een bedrijf als bij een huwelijksaanzoek.” Hij laat zien dat het vermogen om te wachten cruciaal is bij het verkrijgen van het juiste antwoord en dat intuïtie vaak onzuiver is.
Als topatleten
Warren Buffett vergelijkt de effectenhandel met topatletiek : de atleten munten uit, niet door hun neurologische responsen, maar omdat zij in staat zijn zo lang mogelijk hun acties uit te stellen. Dat geldt ook voor CEO’s, brandweerlieden en militairen die allen weten hoe ze uitstel moeten bespelen om zoveel mogelijk informatie te krijgen om de beste resultaten te bereiken.
Top tennissers
Partnoy laat zien dat het zowel bij topatleten als bij de ‘high-frequency trading’ met computers om milliseconden (ms) gaat. Bij topatleten haalt hij de voorbeelden aan van Jimmy Connors en Chris Evert, toptennissers uit de 70-er jaren, beroemd om hun antwoord op een service. Zij hadden 200 ms nodig om te zien dat de bal het racket van hun tegenstander verliet, 200 ms om zich voor te bereiden op de slag en 100 ms om te beslissen over het tijdstip van slaan. Hun kracht: die ‘slack time’ van 100 ms. Die had het merendeel van hun tegenstanders niet.
De snelle effectenhandel
Bij ‘high-frequency trading’ gaat het om aanzienlijk kortere tijden. De handel, aan- en verkoop van effecten, is tegenwoordig snel wanneer het niet meer dan een paar milliseconden duurt. Vaak wordt gestart met de verkoop, in de eerste milliseconden, van een beperkte hoeveelheid aandelen om te testen hoe andere handelaren reageren. Daarna gaat de “kraan” open. Ook hier dus uitstel. Wachten op microschaal, door een geduldige computer.
Gestructureerd uitstellen
Maar hoe bepaal je het juiste moment? Wat zei Johan Cruijff daar ook weer over? “Er is maar één moment dat je op tijd kunt komen. Ben je er niet, dan ben je te vroeg of te laat gestart”.
Ook een andere auteur John Perry ( “The Art of Procrastination”) beweert dat je veel kan bereiken door zaken uit te stellen. Hij noemt dit “gestructureerde procrastinatie”.
Voor moeilijke gesprekken is het vaak ook wachten op het juiste moment. Dat maar niet wil komen.
Het probleem van de “gewoonte procrastinator“
De psychologen Jane Burka en Lenora Yuen beschrijven in hun boek “Procrastination” het fenomeen en een aanpak. Als oorzaken noemen zij: faalangst/perfectionisme, ook succesangst (!), controledrang en behoefte aan autonomie. Daarnaast angst voor uitsluiting, maar ook bindingsangst
Waarom zou je niet willen veranderen? Dat kan als de procrastinatie een deel van je identiteit is (geworden). Dat geef je dan op en daar kan je wel eens geen zin in hebben.
Linda Sapadin, klinisch psycholoog, beschrijft in haar boek “Beat Procrastination and Make the Grade” een zestal soorten uitstellers: The Perfectionist, The Dreamer, The Worrier, The Crisis-Maker, The Defier en The Overdoer.
John Perry zegt overigens dat de computer uitstelgedrag in de hand werkt, omdat je op het laatste moment nog een brief, een mail, of een WhatsApp kan uitsturen.
Omarm de imperfectie
Ik herken ’t. Ging vroeger ook gebukt onder uitstelgedrag, daarbij aangemoedigd door een van mijn hoogleraren, die placht te zeggen: “Als je een probleem hebt, stop het in een klemmend laatje. Je zal zien, over een tijdje is het vanzelf opgelost”.
Ik was een perfectionist. Onder druk heb ik die neiging op een bepaald moment opgegeven, van de ene dag op de andere de imperfectie omarmd. ‘Cold turkey’. Het uitstelgedrag nam in de loop van de jaren af. Nu denk ik niet alleen maar dóe dat ook. En doe ik meer dan ik beloof. ‘Underpromise, overperform‘.
Veranderen
Als je wilt veranderen, hoe doe je dat dan? Reflectie ( je probleem inventariseren), doelen stellen, een plan opstellen, en dat uitvoeren eventueel met hulp van anderen.
Als je er niet in slaagt om je gedrag te veranderen, of dat toch niet wil, blijven er altijd nog trucjes over om er het beste van te maken.
* Een probleem in stukjes hakken (salami, triage).
* De voordelen beseffen van ‘non-procrastinatie’, zoals: minder stress, efficiënter werken, tijdwinst en lagere kosten.
* Vooruitdenken, plannen, de toekomst visualiseren en de gevolgen van het uitstellen in beeld krijgen.
Groot probleem succesvolle oplossing.
Is de gewoonte al een probleem. Dat van de gestructureerde procrastinator is nog veel groter. Het vereist veel ervaring, geduld en een ontwikkeld voorgevoel. De beloning, de opbrengst van het vinden van het juiste moment, is echter groot.
Edwin Kisman
Boeken
Frank Partnoy, “Wait. The useful art of procrastination” (2012)
Piers Steel, “Uitstel gedrag. Waarom we lastige dingen voor ons uit schuiven en hoe we hiervan afkomen” (2011). Oorspronkelijke titel “The Procrastination Equation” (2009)
Linda Sapadin, “Beat Procrastination and Make the Grade” (1999)
Jane Burka en Lenora Yuen ,“Procrastination” (2008)
Bedankt voor de analyse zegt de schier onverbeterlijke procrastinatrix
Interessant verhaal, deels ook herkenbaar, zeker voor een perfectionist die ik ook ben. Overigens, hoe zouden ze dat meten, toptennissers die weten dat ze 200 ms nodig hebben om te zien dat de bal het racket van hun tegenstander verliet?
Met veel aandacht gelezen .
Ga kijken of ik daar de mogelijke leerstof
voor gebruik in aangetroffen heb .