“Wie zijn dat?” ”Dat zijn zij”. “Zie je wel, ze zijn anders dan wij. Ze hebben ander haar en een andere neus. Ze komen van ver, uit het oosten. Je moet goed voor ze oppassen”. Een gesprek tussen vader en zoon in het pleistoceen op het randje van het holoceen. In de verte een dreigende stofwolk.
Zij. Een vreemde stam. Gevaarlijk. Een stigma vastgezet in het oerbrein.
Vader en zoon staan midden in Doggerland tussen het huidige Nederland en Engeland.
12.000 jaar later, het antropoceen. Wat is het verschil? Doggerland is ondergelopen. Maar de afstand tussen wij en zij is er nog steeds. Pas op. De evolutie gaat niet zo snel als de technologische revolutie. En wat is snel? Want wat is 12.000 jaar op een geschiedenis van 300.000 jaar? Het oerbrein holt achter de feiten aan.
12.000 jaar later
Twaalf millennia later. De twintiger jaren van de 21ste eeuw. Doggerland ligt onder water, één grote watervlakte. Het zeepeil is 50 meter gestegen, boven de hoogste delen van Doggerland. Niet door zware regens. Gewoon door een heleboel ijs dat gesmolten is. Bij tijd en wijle razen er acht meter hoge golven overheen.
Migranten
Nu oversteken in rubber bootjes? De kans om de overkant te halen? Eén op tien.
De migranten van toen hadden het makkelijk. Gewoon lopen van Scheveningen naar Ipswich. Niks boten, die bij hoge golven kunnen omslaan. Lopen, op je dooie akkertje. Wel oppassen voor die kwaadaardige Engelse wildemannen. Schijnen nog kannibalen te zijn. Je hebt daar nog mensen-markten. Afijn, een gewaarschuwd mens telt voor twee.
Wij en zij?
Oppervlakkig is er wat toenadering tussen wij en zij. Globaal zijn grote verbanden ontstaan. EU, VS, Asean, VN. Dankzij overbrugging van de afkeer jegens elkaar. Ontluikende empathie? Meer omdat toenadering soms voordelen biedt. Zoals handelsvoordelen, toerisme, import van kennis. En dankzij mensen die wat meer geëvolueerd zijn.
Maar verder ontwijken zij elkaar. Ons is niet hun en hun is niet ons.
Zij, blijven anders
Sommige mensen hebben er nog steeds veel moeite mee. Zijn minder geëvolueerd dan anderen. Staan nog dichter bij de oermens, de jager-verzamelaars. Niets op tegen. Het komt wel.
Wij lynchten hen. Een volksfeest. Omdat zij anders waren. Wat doen ze hier? “Méér zij, of minder?” “ Minder, minder, minder.”
Stammen (‘tribes’), uitgedijd tot landen bevechten elkaar. Landje pik. Oerdriften. De ambitie, het alfalandje te zijn.
Overleven
Evolutie gaat langzaam. DNA verandert op een nano tijdschaal. Over 12.000 jaar zijn zij zover. De mensen. Eindelijk geëvolueerd. Nader tot elkaar gekomen. Doel bereikt, “Alle menschen sind Brüder geworden”. “Liberté, Égalité, Fraternité “ is gemeengoed.
Althans, als er tegen die tijd nog mensen zijn. Dat kan zomaar de vraag zijn. Zijn het tegen die tijd niet de octopussen die de lakens uitdelen? De boel met telekinese onder controle houden. Slimme dieren. Slimmer dan mensen. Wisten de Apocalyps te overleven. Mensen hadden het nakijken.
Als ze nog geleefd hadden.
Edwin Kisman
Wat vond u van deze column?
Lees ook
Discriminatie Nederland 2020 SCP
Lynchen, Wikipedia
En luister naar
La Marseillaise
Ode an die Freude , Flashmob Nürnberg
Bij het lezen van deze column hoopte ik telkens dat het het anders (´beter’) zou aflopen. Hetzelfde als bij het Lijdensverhaal. Maar ook dat blijft een gebed zonder end. Het leuke van wij versus zij, dat wij altijd hebben gewonnen, maar zij verloren. Dag goeroe ! Heb ik jullie al GelukkigNieuwjaar gewenst?
Dag Edwin
Heel goed getekend en verteld
Ik zag net nog op het nieuws
3 gekleurde vluchtelingen , die vanuit Oekraïne meekwamen uit onveilig oorlogsgebied
Zij moeten voor april terug
Van de Raad van State
Terug naar Oekraïne , verliezen hun Oekraïne- vluchtelingen status.
“ ben ik anders dan de andere vluchtelingen “ vroeg 1 van de 3
Ik schaam me kapot
T zou me benieuwen of het jeugdjournaal er een verhaal van durft te maken
T is zo n oer slecht voorbeeld!!