voorheen vakblad
Een aarde die bezig is zichzelf te reinigen. Met de middelen die zij ter beschikking heeft. Rampen: tornado’s, mega stormen, mega regenbuien als zwembaden die leeg gekieperd worden. Overstromingen achthoog, stijgende zeespiegels zeshoog.
Langzaam raakt het landschap leeg. Mens en dier zoeken hun heil op droge plekken. Voorzover die er nog zijn. We keren terug naar de oertijd. De weg terug, het kantelpunt van Darwin. Zwervende groepen jager-verzamelaars.
Er komt maar geen vaart in de broodnodige globale aanpak van de klimaatcrisis. Maatregelen zijn oké, zolang ze maar ‘not in my backyard’ zijn. Het werkelijke gevaar wordt niet gezien, alleen de gevolgen. Die dan weer driftig gerepareerd worden. Hoe komt dat? Ligt ons oerbrein dwars?
Helaas. Ik hoorde (ik lees geen kranten meer) dat er géén Minister voor Digitale Zaken komt, een minister waar diverse partijen (zie leeslijst) voor hebben gepleit en ik ook. ’t Wordt een Staatssecretaris, slechts. Geen bovenbaas om met Marten Toonder te spreken. Bovendien, een onderbaas met nog een andere klus, Koninkrijksrelaties. Nou, dan weet je het wel. Dat wordt de helft van de tijd mobiel werken op het zonnige Aruba.