Zouden ze ‘m niet gezien hebben? De beroemde film van de gebroeders Ethan en Joel Coen. Vier Oscars, twee Golden Globes. Huiveringwekkende film. Een bespreking:
“The tone of this film is very dark and disturbing. The character Anton Chigurh will frighten viewers whenever he is on screen. Additionally, the movie has almost no soundtrack and it makes the film even more unsettling. The violence in this film is also realistic and tends to occur suddenly.”
Boodschap
De boodschap: ”No Country for Old Men pits an “old man” who values justice, morality, and lawfulness against a world in which younger men act according to their own codes. Bell specifically addresses the idea of change, expressing his distaste for new morals, fashions, and customs of contemporary society.”
De première in 2007. Toen al waren ze niet de jongsten. Joe was 65 en Donald 61. Niet de jongsten, toch maar doordouwen. Nu zeventien jaar later zijn de rapen gaar. De een niet in staat tot zelfreflectie, de ander die zichzelf overschat.
Benut ervaring
Wat schreef het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) in een recent rapport? “Investeren in vitale ouderen”. Benut hun ervaring! Dus: investeer in die groep! “Kijk niet naar de leeftijd maar naar de levensfase waarin iemand verkeert”. Eerste fase, jeugd. Tweede, werkenden. Derde levensfase: ze werken niet meer, maar zijn wel gezond en nog tot veel in staat. Een “derde faser” kan zelfs boven de 80 zijn! In de vierde fase houdt het op: kommer en kwel, hulpbehoevendheid en afhankelijkheid van anderen.
Ambition Galore
Twee “tweede fasers” dus, rond de 80, die beide haken naar de macht. Reiken naar een van de zwaarste beroepen ter wereld. President van de DPA (‘Divided People of America’). Van ‘A country not for old men’.
Eén van de twee is afgehaakt. Opgedrongen zelfreflectie. De andere gaat er nog eens lekker tegenaan.
‘Ambition Galore’.
Edwin Kisman
Wat vond u van deze column?