Een aarde die bezig is zichzelf te reinigen. Met de middelen die zij ter beschikking heeft. Rampen: tornado’s, mega stormen, mega regenbuien als zwembaden die leeg gekieperd worden. Overstromingen achthoog, stijgende zeespiegels zeshoog.
Langzaam raakt het landschap leeg. Mens en dier zoeken hun heil op droge plekken. Voorzover die er nog zijn. We keren terug naar de oertijd. De weg terug, het kantelpunt van Darwin. Zwervende groepen jager-verzamelaars.
Hoe heeft het zover kunnen komen?
Door een wereld die zichzelf steeds meer heeft bevuild. Vervuilende transporten en industrieën. Die stijgende temperaturen veroorzaken, klimatologische chaos, ‘flash floods’.
Overbevolking, decadentie, grenzeloze consumptie van nutteloze producten, ongebreideld vliegen. Steeds meer. De “hedonistische tredmolen” van een overbevolking die zichzelf steeds verder opnaait.
Alleen de korte termijn telt
Tegelijkertijd een bevolkingsgroei die steeds minder afgeremd wordt door pandemieën. Dankzij de hoog ontwikkelde medische technologie.
In arme landen een geboorteoverschot. Stammenoorlogen van narcistische dictators hadden onvoldoende effect. Wat is immers een paar miljoen op 20 miljard?
Preventie is het panacee maar dat slaat niet aan. Alleen de korte termijn telt. Winst op langere termijn is niet tastbaar. Dus nu pakken wat je pakken kan.
Wat slappe voorstellen om de luchtvervuiling in te dammen. Liepen stuk op de wens naar méér. Stapelende behoeften, breed aanwezig bij de kortzichtige mens.
Wat is het gevolg?
De zelfreiniging van de aarde. Tot uiteindelijk, groepen jager-verzamelaars ontstonden, verspreid over de hele aarde. Met enig geluk met beren in hun omgeving. Leveranciers van vellen waarmee ze zich warm kunnen houden. Want de industriële revolutie was voorbij, een verschijnsel uit de prehistorie. Fabrieken bestaan niet meer. Geen energie, geen grondstoffen. Dus behelpen maar met wat de natuur nog levert. Waren we maar eerder aan preventie begonnen.
Wie zijn de sjaak?
De onderontwikkelde stammen, die betalen de tol. Hebben misschien wel primitieve boten, maar weten niet waarheen ze moeten. Of, als ze al ergens komen, ongastvrij ontvangen worden. Als asielzoekers teruggestuurd worden. De woeste zee op. En uiteindelijk verdrinken. Want ja, ons stukje berg is vol. Eigen schuld, dikke bult. Hadden ze maar moeten doorleren. Dan hadden ze het probleem thuis zelf kunnen oplossen.
Is er nog hoop?
Wat hadden we kunnen doen? Drastisch de oorzaken van de klimaatverandering beteugelen. Indammen. Zon en wind als energiebronnen uitbaten. Niet later maar binnenkort al. Geen brandstof motoren meer. Geen luchtvaart meer, tenzij elektrisch. Uberhaupt vliegreisjes beperken tot het absolute minimum. Vakanties binnenlands, op de fiets. Consuminderen. Verbod op decadente, luxe producten. Gezond eten. BicMacs, broodjes kapsalon verbieden. MacDonalds en KFC’s uit het straatbeeld verjagen.
Dàt zou preventie geweest zijn. Is helaas niet gelukt. Onze nazaten zitten met de gebakken peren. Een ‘self-fulfilling prophecy’.
Maar, er is nog hoop! Een mens in het nauw maakt immers rare sprongen.
Edwin Kisman