voorheen vakblad
“Wie zijn dat?” ”Dat zijn zij”. “Zie je wel, ze zijn anders dan wij. Ze hebben ander haar en een andere neus. Ze komen van ver, uit het oosten. Je moet goed voor ze oppassen”. Een gesprek tussen vader en zoon in het pleistoceen op het randje van het holoceen. In de verte een dreigende stofwolk.
Zij. Een vreemde stam. Gevaarlijk. Een stigma vastgezet in het oerbrein.
Vader en zoon staan midden in Doggerland tussen het huidige Nederland en Engeland.
Een school vissen, zwenkend als een zilveren wolk. Plotseling van richting veranderend. Metaforisch. Zoals de aandacht van de media. Zwenkend van de klimaatcrisis met z’n voorstanders en sceptici, naar een pandemie met een verstijfde wereldbevolking, en dan weer naar een globaal verzet tegen het racisme van toen en van nu.
Beperkte aandacht
Onze aandacht is beperkt. Wat buiten de lichtbundel valt, verdwijnt in het duister. “Klimaatcrisis wat was dat ook weer?” Als de ‘lockdown’ intelligent ‘unlocked’ is en ook de antivaxxers overstag zijn gegaan is ‘t: “Corona, wat was dat ook weer?” Oorlogsherinneringen.