voorheen vakblad
Hijgend uit de taxi. Man, vrouw twee kinderen, uit Barneveld. Bepakt en bezakt. Zeulend naar de incheckbalie. “Het spijt me meneer. U bent te laat. Het vliegtuig vertrekt zó. De gate is gesloten”. Verbijsterd, hoewel niet verrast. Hadden wat problemen op het laatste moment. Het paspoort van een van de kinderen was zoek. Toch nog gehoopt dat het zou lukken. Hoewel, ze hadden ’t kunnen weten. Wat zei Johan Cruijff ook weer? “Als je te laat bent, moet je zorgen dat je op tijd vertrekt“.
Daar ligt hij weer. Dat rapport dat vorige maand al af had moeten zijn. En die belastingaangifte, al drie keer geopend en weer in de map gestopt. Of dat businessplan waarnaar al zo vaak is gevraagd. En dan die lekkende kraan, of die loszittende tegel?
Ze hangen in je hoofd, die klussen. Als hongerige honden bij het avondeten. Alleen, jij hebt geen zin ze te voeren.
Heftige debatten in de Tweede Kamer, tijdens de “Lintjes Gate”. Ophef over vijf lintjes die aan vrijwilligers zouden worden uitgereikt. Op voordracht van oplettende burgers. Ondersteund door voorbeschouwers. Poortjes gepasseerd. Door de Kroon ondersteund.
Wat is het probleem? Moedertje wil niet tekenen. De lintjes lopen Haar voor de voeten. Doorkruisen Haar beleid. Doorkruisen Haar, want Zij is het beleid.