Hij schijnt favoriet te zijn, Mark Rutte. Als opvolger van Jens Stoltenberg. Hoezo? Nou, blanke man, 56 jaar. Hangt tegen z’n ‘midlife‘crisis aan. Zoekt een ander baantje na 14 jaar Nederland geleid te hebben. Voor de klas staan? Nee, daar heeft hij nog wel serieus over gedacht. Maar hij zit nog bomvol ambitie. Adrenaline.
Jens gaat pas in oktober 2024 weg. Er kan dus nog van alles gebeuren.
Man of vrouw?
In de achterkamertjes waarin de selectie plaatsvindt bestaat een voorkeur voor een man op deze positie. Maar volgens velen is het bondgenootschap toe aan een eerste vrouwelijke leider.
En dat kan. Er zijn genoeg vrouwen die door het glazen plafond heen gebroken zijn. Bijvoorbeeld al die vrouwelijke CEO’s vandaag de dag. En die vrouwelijke premiers, of moet je zeggen premières.
Voorbeelden. De Deense premier Mette Frederiksen en de Duitse Ursula von der Leyen. De (ex) premiers Angela Merkel (Duitsland), Jacinda Ardern (New Zealand), Sanna Marin (Finland), Ingrida Simonyte(Litouwen), Katrin Jakobsdóttir (IJsland), Erna Solberg (Noorwegen). En wat dacht u van de ‘Iron Lady’ Margaret Thatcher. Dilan Yesilgöz is voorlopig nog niet aan de beurt.
Concurrent(e)
En dan is er nog Kaja Kallas, de premier van Estland, die ook belangstelling heeft getoond voor de stoel waarop Mark Rutte aast. Zij heeft het voordeel dat zij haar land op orde heeft en de tweeprocentsnorm voor defensie ruim haalt. Kaja is jong, 44 jaar, succesvol en een witte vrouw. Ze heeft één nadeel: ze is sterk anti-Russisch. Dat zet de verhoudingen bij voorbaat al op scherp.
Janboel
Het land op orde. Dat kan je van Mark niet zeggen, na veertien jaar in de ‘drivers seat’. Mocht je nog denken dat ’t wel zo is, lees dan het artikel van Thomas Muntz, hoofredacteur van Investico, in de Groene Amsterdammer van 16 november, “Doen wat de minister wil” in de serie “De boedel van Rutte”. Of eigenlijk “De Janboel van Rutte”.
Winnen zonder strijd
Stoltenberg heeft het artikel vast niet gelezen. Essentiële informatie over een opvolger, die z’n organisatie goed door het hedendaagse mijnenveld moet leiden. Sterk maken voor de toekomst.
Of misschien heeft hij het artikel wel gelezen en zoeken ze niet een goede leider, een goede manager, maar een gladde politicus. Zonder veel actieve herinneringen. Een rappe prater, een colporteur, die van het ene compromis naar het volgende kan slalommen. Behendig heikele conflicten vermijdend, snelle compromissen sluitend.
Ja dat zal het zijn. Het credo van Sun Tzu nastreven “Het beste is te winnen zonder strijd”.
Compliment Jens, goede keus. Is dat zo? Lees toch nog even het artikel van Ko Colijn, in de NRC van 20 november “Waarom Mark Rutte ongeschikt is als NAVO-baas”. Hij geeft negen (!) redenen.
Edwin Kisman
Wat vond u van deze column?
Artikelen
Ko Colijn, “Waarom Mark Rutte ongeschikt is als NAVO-baas”
NRC 20 november 2023
Thomas Muntz, “Doen wat de minister wil” in de serie “De boedel van Rutte”
De Groene Amsterdammer, 46-47, 16 november 2023
Stevent Oekraïne af op een langdurige guerilla? Jacques Schuster suggereert dat in ‘Die Welt’ van vorige week (19 april). De titel van zijn analyse is duidelijk “ For Ukraine, It’s Time To Shift To Guerrilla Warfare”. Hij stelt dat Oekraïne de oorlog tegen de superieure oorlogsmachine van Rusland niet kan winnen, maar het kan tenminste proberen ‘m niet te verliezen. Door reguliere militairen te transformeren naar partizanen.