voorheen vakblad
Een mannetje komt bij de zelfscan kassa van de supermarkt. Scant z’n boodschappen, betaalt en wil naar buiten lopen. Een jonge medewerker vraagt of ie in z’n tas mag kijken. Het mannetje begint te tieren en haalt uit naar de jonge controleur. Schreeuwt: “wie denk je wel die je bent, snotaap. Vertrouw je me niet?”. En loopt meteen naar buiten. De jonge controleur beduusd achterlatend. Respectloos.
‘t Was 1997. We gingen naar een conferentie van The Society of Newspaper Design. In San Diego. Ik herinner me weinig van de wijze lessen die tijdens het congres gelanceerd werden, door internationale beroemdheden. Voornamelijk Amerikanen. Over het maken van kranten, tijdschriften en infografieken. Ik heb ze na terugkomst wel in praktijk gebracht. Van een soortgelijk congres in Fort Lauderdale, enkele jaren daarvoor, herinner ik me alleen de temperatuur van het zeewater: heerlijk badwater.
Van een Nederlands meisje dat als receptioniste in ons hotel in San Diego werkte, om praktijkervaring op te doen, kreeg ik bloemen.
Ik was jarig.
Goed boek
In een nabijgelegen boekwinkel, waarin ook een coffeeshop, kochten we een boek van Richard Carlson ‘ Don’t Sweat the Small Stuff… and it’s all small stuff’. We lazen het en waren verkocht. Terug naar de winkel en nog vijf exemplaren gekocht. Om weg te geven. Dat deden we al op de terugweg, in ‘t vliegtuig. Aan mede congresgangers.