voorheen vakblad
Het lezen van een tijdschrift is als een reis door een archipel. De lezer vaart met een boot van eiland naar eiland. Langs blonde stranden, langs vulkanische eilanden met zwart zand, mangrovebossen aan zee, kristalhelder water, gekleurde vissen, riffen met kolkende branding. Gaat aan land als het klikt. Een archipel? De Gordel van Smaragd, de Indische Archipel met z’n 23.288 eilanden. Ik had er bijna een gekocht.
Leer je een wetenschapper of techneut schrijven of breng je een journalist wetenschap en techniek bij. Dit is een belangrijk dilemma van vaktijdschriftenmakers. Het eerste blijkt makkelijker dan het laatste.
God zegene de greep
Ik ben al tijdens mijn studie in de vaktijdschriftenwereld terechtgekomen. Bij toeval. Een directeur van de toenmalige uitgeverij Misset, Harald Christern, vroeg mij een chemisch tijdschrift, de Chemische Courant, te restylen en te repositioneren. Ik had geen enkele ervaring op dit gebied, dus ik zei “OK, dat doe ik”. De andere directeur zei daarop:”God zegene de greep”. Het ging goed.