voorheen vakblad
‘s Ochtends wakker worden, half slapend, half wakend. Een toestand van volledige ontspanning. Mijn ‘brainstorm moment’.
Gedachten borrelen door een luikje uit mijn onbewuste naar boven. Associaties.
Ik zie ze komen. Ik moet ze snel vastleggen, want ze zijn zó weer verdwenen. Terug naar het onbewuste of zomaar opgelost. Ik schiet een paar steekwoorden op een stukje papier dat naast me ligt. Ik moet duidelijk schrijven. Met blokletters, anders denk ik later: ”hé, wat staat daar nou?”
Ze hebben tijd nodig om zich te ontwikkelen. Incubatietijd. Om ons te verlichten of ziek te maken.
Zaaien
De “besmetting” met gedachten kan ’s avonds plaats vinden. Een probleem, een concept, een constructie. Helder overdacht, geformuleerd. Als een virus met aangrijpingspunten, openingen. Dat verdwijnt in de enorme database van het onbewuste. Waar het later weer aan de oppervlakte komt met gerelateerde zaken. Soms al de volgende morgen. Soms later. Als je aan het niksen ben.
Een autobiografie, wie denkt eraan in z’n jonge en zelfs mid-life jaren? De droombeelden van vroeger zijn nog zo dichtbij. Nostalgie begint zich net te ontwikkelen. Toch kan het een nuttige handleiding voor je leven zijn. Het is profijtelijk vroeg met het schrijven ervan te beginnen. Waarom?