Ik liep op straat. Zag een man omkijken naar een fraaie dame. Toen gebeurde er wat. Pats. Ik zocht in m’n zakken naar een papiertje. Vond niks. O ja, toch wel. Een kassabon. Achterop was nog wat witruimte. In een andere zak vond ik een stukje potlood. Een stompje, maar nog bruikbaar. Ik noteerde wat ik zag. De plot voor een cartoon.
Auteur: Edwin Kisman
Hoe te overleven in het tijdperk van AI
Bedreigingen voor de mensheid, hele grote, komen langzaam op ons af. We zijn eraan gewend geraakt. Klimaatverandering. Waarschuwing 1972, de Club van Rome, “Grenzen aan de Groei”. Langzaam stijgende temperaturen, gletsjers die terugtrekken. Pas heel laat begint de urgentie door te dringen. En zelfs nu hebben we nog de neiging te denken dat er tijd genoeg is.
Drones, wapens met een ‘collateral benefit’
Proefbalonnetjes oplaten. Ik bedoel proefdroontjes. Kijken hoe ze er op reageren. Of, ze er op reageren. Ze lijken terughoudend. Willen vooral de zaak niet laten escaleren. Zeggen dat ze niet weten waar de droontjes vandaan komen. Schijnheilig.
Lijkt me eenvoudig om erachter te komen. Gewoon eentje neerhalen en sectie plegen. Kijken wat erin zit. Wat op de onderdelen staat. Made in China, Made in Russia, of zelfs Made in Holland.
Misschien hebben ze dat al gedaan en houden ze het stil. Om geen extra onrust te kweken. Want er wordt al genoeg onrust gezaaid. Bij het nieuws, in de kranten, tijdens de zes ‘talkshows’ per dag. “Heb jij al een noodpakket?”. ‘A running gag’.