Hij is aan ’t woord. Blijft aan het woord. Diep overtuigd van zijn gelijk. De rest van de vergadering luistert. Met stijgende irritatie. Waarom grijpt de voorzitter niet in? Die breedbekkikker kraamt onzin uit.
Ze zijn overal. Die collega die in elke vergadering luid verkondigt dat hij het beter weet. Die politicus die roept dat alleen hij het land kan redden. Het sportteam dat denkt dat de winst al binnen is voordat de bal is afgetrapt. En telkens opnieuw hetzelfde mechanisme: zelfoverschatting.
